Zomertentoonstelling "Wat mij raakt" - Maria ter Zeekerk

Deze tentoonstelling omvat schilderijen, kalligrafieën, iconen en beelden, tentoongesteld in de expositieruimte van de Maria ter Zeekerk en de daaraan grenzende Duinzaal en Duintuin. In de Duintuin is een grote geschilderde buitenwand gevormd door bijna 300 panelen. Zij vormen samen een kunstwerk van 45 meter lengte.
In de kerk en de Duinzaal zijn iconen, schilderijen, beelden, kalligrafie en keramiek tentoongesteld.
Bij de koffie-/leestafel zijn videopresentaties te zien over de werkwijze van een aantal kunstenaars en een videofilm van Piet van der Ploeg over het ontstaan van een icoon.

Geopend van 28 juni t/m 25 augustus en op de Open Monumentendagen 14 en 15 september
Openingstijden: Dinsdag t/m zondag 13.00 tot 16.30 uur. Maandag gesloten!
Open Monumentendagen 14 en 15 sept. 11.00 tot 16.30 uur.

‘Wat mij Raakt’
Voor deze tentoonstelling zijn amateur en professionele kunstschilders uitgenodigd om met een eigen interpretatie te komen van het thema ‘Wat mij raakt’.
Workshops georganiseerd in scholen en zorgcentra brachten mensen samen om te schilderen op houten panelen.
De Zomertentoonstelling Noordwijk trok bij het 30-jarig jubileum in 2023 bijna 1.000 bezoekers. Bezoekers waarderen de diversiteit, de kwaliteit en het gezamenlijke thema van de deelnemende kunstenaars. Ook dit jaar is de tentoonstelling verrassend divers. Professionele kunstenaars werkzaam in Noordwijk tonen hun werk naast dat van cliënten van atelier Paspartoe dagbesteding, schildercursisten van Kees Putman en icooncursisten van Piet van der Ploeg.  Voor het eerst dit jaar hebben leerlingen van de taalklas Noordwijk panelen beschilderd. Ook senioren, middelbare scholieren en allerlei inloopschilders hebben in workshops meegeschilderd aan de grote panelenreeks in de Duintuin.
Kunstenaars worden geraakt door wat zij zien, horen of zelf meemaken. Voor de een is dit het drama van de jeugd die zich blootstelt aan gevaren van het internet. Voor de ander het persoonlijk verlies van een dierbare. Kunstenaars geven ook aan dat de natuur hen raakt, de zee, het bos maar ook de bedreiging van de natuur. Anderen raakt het hoe hun werk gewaardeerd wordt of zelfs het leven van een ander kan veranderen. Kinderen laten zien dat zij blij zijn met elkaar, hun school, de veiligheid.
Zo’n grote tentoonstelling met honderden werken realiseren gaat niet zonder hulp! Veel dank daarom aan de vele vrijwilligers die de tentoonstelling hebben ingericht en aan alle vrijwilligers die suppoost zijn.

De iconen die op deze expositie hangen zijn geschilderd door de Noordwijkse iconograaf Piet van der Ploeg en een aantal van zijn cursisten.
“Iconen zijn religieuze afbeeldingen uit het Christendom. Als je begint met iconen schilderen dan raak je eraan verslaafd. Van alle oude iconen zijn heel veel kopieën te vinden op het internet. Het kopiëren van de iconen is belangrijk, want het doel van het iconen schilderen is het verhaal doorvertellen. Ieder icoon is eigenlijk een deel van een heel groot stripverhaal voor analfabeten.
Het moeilijkste is waarschijnlijk het maken van de verf met pigmenten, want dat moet je zelf doen. Het verrassende is dat je een driedimensionaal beeld creëert. Je maakt een omgekeerd perspectief. Een icoon kijkt naar jou. Je moet heel dicht op een icoon gaan staan om deze goed te zien. Een icoon is immers op een afstand van 20 cm geschilderd. Bij een schilderij moet je juist afstand nemen om goed te kijken.”
Sinds de achtste eeuw worden iconen met ei-tempera gemaakt. De eerste iconen, de zogeheten Fayumportretten uit Egypte werden niet met ei-tempera maar met verhitte bijenwasgemaakt. De pigmenten in de bijenwas werden ingebrand in een icoon. In de periode van 730-843 was het in de Oosterse kerk verboden iconen te vervaardigen of te vereren. Vele iconen werden vernietigd. Die periode werd het iconoclasme genoemd. Na het Tweede Concilie van Nicea werd het weer toegestaan iconen te vervaardigen en te vereren. Iconen worden namelijk niet ‘aanbeden’ maar ‘vereerd’; een essentieel onderscheid.