Ontwikkelingen rond toekomst kern Sint Victor

De Sint Maartenparochie in de Duin- en Bollenstreek telt zeven kernen; de naam van het parochieblad herinnert ons daaraan. Zoals reeds te lezen viel in het ‘Zevenblad’, en ook in de lokale pers, hebben pastoraal team en parochiebestuur vorig jaar bekendgemaakt in één van de kernen een kerk aan de eredienst te onttrekken: de Sint Victorkerk in Noordwijkerhout.
Ook de Sint Pancratiuskerk in Sassenheim werd in dat verband genoemd, maar daar is nog geen datum van bekend.
Aanvankelijk was de ontzetting in de gemeenschap rondom de Victorkerk groot. Maar langzaamaan maakten verbazing en teleurstelling bij menigeen plaats voor het besef dat gehandeld moest worden. Met als centrale vraag: “Wat nu?”.
Een vraag die de komende jaren ook elders in de parochie aan de orde zal komen. Dit houdt in dat de Victorgemeenschap onverwachts en ongewild in een voortrekkersrol is beland.
In onderstaand stuk kunt u lezen hoe de gemeenschap aldaar omgaat met de nieuwe situatie. En hoe men, in overleg met elkaar, pastoraal team en parochiebestuur, het proces van onttrekking aan de eredienst van hun kerk in goede banen tracht te leiden.

De Sint Victorkerk wordt aan de eredienst onttrokken en hoe we daar als gemeenschap mee omgaan

Het kan soms snel gaan. In mei 2022 werd in de gemeenschap van de Victorkern nog feestgevierd; de Sint Victorkerk, de oudste katholieke kerk van de Duin- en Bollenstreek, bestond maar liefst honderdzeventig jaar. Slechts vijf maanden later volgde een voor velen onaangename verrassing: parochiebestuur en pastoraal team maakten hun voornemen bekend diezelfde kerk per 1 januari 2024 aan de eredienst te onttrekken.

Ondanks de vele teleurgestelde reacties komt zo’n aankondiging niet uit de lucht vallen. Het aantal kerkgangers blijft teruglopen, net als de inkomsten. Terwijl de kosten, mede door de hoge energieprijzen, blijven stijgen. Als deze situatie aanhoudt zullen wij als gemeenschap over enkele jaren niet meer zelfstandig kunnen functioneren.

Ook moeten we over de grenzen van de Victorkern heen kijken. Andere parochiekernen kampen met dezelfde problemen. Over enkele jaren zal het grootste deel van het pastorale team met pensioen zijn. Wat inhoudt dat in de parochie als geheel minder behoefte zal zijn aan locaties waar de sacramenten kunnen worden ontvangen. En dat wij zelf onze geloofsgemeenschap meer vorm moeten gaan geven.

Om een en ander toe te lichten zijn verschillende bijeenkomsten georganiseerd. De eerste vond maandagavond 28 november plaats in het Victorhuis. Vicaris-generaal Van Deelen namens het bisdom Rotterdam, en pastoor Straathof en vice-voorzitter Ron Bleijswijk namens pastoraal team en parochiebestuur, gaven uitleg over het aangekondigde voornemen. Ook konden vragen worden gesteld. Zondag 5 maart volgde na de Eucharistieviering een tweede samenkomst met als thema ‘Hoe gaan wij verder als geloofsgemeenschap?’.

Ondanks deze bijeenkomsten en de reeds gegeven uitleg blijken er nog steeds vragen te bestaan over de situatie waarin wij nu als gemeenschap verkeren.

Daarom deze brief.

Om te beginnen is er nog veel ongewis.

Over één ding bestaat echter duidelijkheid. En dat is de intentie, bij zowel beheercommissie, parochiebestuur als pastoraal team, het kerkgebouw te behouden. De veelgehoorde opmerking “De Sint Victorkerk gaat dicht” is voorbarig. Het voornemen is de kerk te onttrekken aan de eredienst; niet het gebouw te sluiten of te laten slopen.

Om het proces van onttrekking en het nadenken over de toekomst van onze gemeenschap vorm te geven zijn drie projectgroepen in het leven geroepen: de projectgroep ‘Pastoraat levend houden’, de projectgroep ‘Toekomst gebouwen en hulpmiddelen’ en de projectgroep ‘Communicatie’.

Deze zijn de afgelopen weken al één of meerdere keren bij elkaar gekomen. Het is de bedoeling dat zij, in overleg met elkaar, uitzoeken wat de wensen en behoeften van de gemeenschap zijn, en welke technische en financiële middelen ons ter beschikking staan.

Zo wordt onderzocht of herbestemming van (delen van) het kerkgebouw, het Victorhuis en de gronden rondom de gebouwen mogelijk is. Verder wordt, ondanks alle tegenwind, gekeken naar nieuwe manieren meer mensen bij onze gemeenschap te betrekken. Uiteraard blijft het evangelie hierbij centraal staan.

Bij een ingewikkeld en ingrijpend proces als hierboven beschreven spreken ook andere belanghebbenden een woordje mee. Zoals bisdom, gemeente en erfgoedcommissie. Wij zullen als gemeenschap hier rekening mee moeten houden. In het ongunstigste geval kan het zijn dat, wat uit onze projectgroepen komt, niet strookt met de eisen van bijvoorbeeld bisdom of gemeente. En dat alsnog tot sluiting van het gebouw, of zelfs sloop, zal worden overgegaan. Het is niet onze insteek, maar we moeten waken voor te hoge verwachtingen.

Tot slot. Wij zijn met elkaar Gods volk onderweg. Wat we nu meemaken, met sterk teruglopend kerkbezoek en een slinkende groep dragende vrijwilligers, is in de recente geschiedenis niet voorgekomen. Krimp van een gemeenschap is moeilijker te besturen dan groei. Onze gezamenlijke zorg is: hoe zijn we nu en in de toekomst een gezonde en vitale geloofsgemeenschap met de levende Heer in ons midden?

We moeten reëel zijn en ons afvragen: als wij op oude voet doorgaan, met welke last zadelen we dan de toekomstige generatie gelovigen op?

We bidden de Heilige Geest om wijsheid.
En hopen dat we elkaar, als gemeenschap, zullen kunnen blijven ontmoeten. In welke ruimte dan ook.

Namens de projectgroep Communicatie,

Pastoor Straathof, Ron Bleijswijk en Jean-Pierre Weijters