Pastoraal team

Ik ben Martien Straathof. Geboren en opgegroeid in het Groene Hart aan de rand van het Braassemermeer in het dorp Rijnsaterwoude. Na de basisschool ben ik naar de lagere tuinbouwschool in Ter Aar gegaan. Aansluitend de middelbare landbouwschool in Hoofddorp. Vervolgens in militaire dienst geweest; toen een aantal jaren gewerkt. Vanaf mijn jeugd betrokken bij de kerk. Eerst als misdienaar, hulpkoster, jongerenkoor en zelfs lid van de parochieraad. Op mijn 26ste heb ik mij aangemeld bij de diaken- en priester opleiding van het Bisdom Rotterdam, Vronesteijn in Voorburg. In

Amsterdam, aan de Keizersgracht heb ik mijn theologieopleiding gevolgd. In 1996 ben ik door Mgr. A.H. van Luyn sdb. eerst diaken en een half jaar later op 1 juni priester gewijd.

Mijn eerste stappen als priester mocht ik zetten in Voorhout, de Bartholomeus. Het is een mooie plaats met enthousiaste mensen die werk willen maken van hun geloof. Bijzonder is het, na 20 jaar terug te keren in deze streek als pastoor. Met dit verschil dat we 20 jaar ouder zijn en nu met 7 geloofsgemeenschappen één parochie zijn gaan vormen, Sin

t Maarten. Vanaf 1 juni 2000 tot 1 april 2011 mocht ik pastor zijn in de Aar en Veenstreek. Ook 7 geloofsgemeenschappen, rond Nieuwkoop. Op 1 september 2019 heeft Mgr. Dr. J.H.J van den Hende benoemd als pastoor

Ik kom uit een gezin van 4 broers en 1 zus waarvan ik de oudste ben. Opgegroeid op de boerderij een melkveehouderij met koeien en schapen. Mijn ouders komen beiden uit een katholieke boerenfamilie. Het naar de kerk gaan zit in het levenspatroon. Ik heb van mijn beide ouders liefde ervaren en liefde gezien. Ze verstonden het mij uit te dagen mijn droom te volgen. Ze waren mijn grootste supporters. Mijn moeder is in 1988 op 57 jarige leeftijd gestorven, mijn vader in 2014, 86 jaar oud.

Het klinkt misschien gek, maar het idee priester te worden begon vaste vorm te krijgen in militaire dienst. Het gebeurde regelmatig dat er ’s avonds bij een biertje verschillende collega-dienstplichtigen een praatje met mij wilden maken. Het ging over thuis, over verkering, over toekomst, over leven en dood, kortom zaken die dieper gingen dan gewoon. Na diensttijd werd ik bij de uitvaartvereniging van de thuis parochie, ik was inmiddels 22, gevraagd om uitvaartverzorger te worden. Zo kwam ik bij mensen die een dierbare verloren hadden, om de uitvaart te regelen. Ik kreeg regelmatig terug dat ze prettig met mij gewerkt en gesproken hadden in een kwetsbare periode van hun leven. Ik vond het bijzonder dat mensen in hun kwetsbaarheid mijn voorstellen of adviezen volgden, mij vertrouwen gaven. De bedevaart naar Lourdes waarbij ik als hulpkracht mee ging, gaf mij de doorslag priester te worden. Het is Maria die mij op het spoor van Jezus zet met de opdracht: “Doe maar wat Hij je zegt…!”

We zijn als mensen, als geloofsgemeenschap onderweg. Mijn droom is dat mensen zelf hun geloof onder woorden kunnen brengen. Dat we een geloofsgemeenschap zijn die aantrekkingskracht heeft. Dat we een aanstekelijke ‘kerk-familie’ zijn waar mensen graag komen en graag bij willen horen. Dat wij kijken naar de kansen en de mogelijkheden die we hebben om de mensen méér mens te laten worden. Ieder heeft wel iets waar hij of zij goed in is, als je dat nu zou inbrengen in de parochiegemeenschap, als je dat nu eens in contact brengt met Christus en het evangelie, dan groeit de gemeenschap. Maar bovenal groei je zelf in geloof!!! Dat wij samen in geloof en vertrouwen de toekomst tegemoet mogen gaan en dat ik daarbij uw pastoor mag zijn.

Pastor Peter Owel, in 1988 door mgr. Bär tot priester gewijd. Vóór zijn verantwoordelijkheid voor de parochies St. Pancratius in Sassenheim en St. Matthais in Warmond was hij zes jaar werkzaam in de parochie van de H. Nicolaas in Nieuwveen. “Na de fusie zijn er maar liefst zeven voormalige parochies samengevoegd tot één grote St. Maartenparochie! Gelukkig willen veel vrijwilligers zich inzetten voor een levendige parochie, waar het geloof gevierd en uitgedragen wordt,” aldus pastor Owel.

Mijn naam is Bertijn Prins en ik ben geboren op 17 juni 1975. Ik ben groot geworden in de bollenstreek en heb op de Don Bosco Mavo te Sassenheim gezeten. Na de Mavo ben ik naar de middelbare Tuinbouwschool Aalsmeer gegaan en heb ik de richtingen bloemen en bloembollenteelt gevolgd. In deze sector ben ik jarenlang werkzaam geweest en het is vooral het buitenwerk wat mij mede op het spoor gezet heeft van het werk wat ik nu doe.

Toen ik een jaar of 19 was ben ik richting het Ariensconvict gegaan om de priesteropleiding te volgen. Dit was echter van korte duur. Wonen in de stad, studeren aan de universiteit was niet echt een wereld waar ik voor gebouwd was toen. De theologie had mij echter wel te pakken en ben hier nadat ik het seminarie verlaten heb mee doorgegaan. Ik heb mijn diploma’s in pastoraal werk en docent levensbeschouwing gehaald aan de Fontys Hogeschool te Amsterdam. Omdat ik een doe jongen ben heb ik ook onderzocht of ik misschien wel de missie in moest en ben daarom richting Kameroen gegaan. Teruggekomen was de conclusie echter dat ik beter hier kon blijven omdat ik toch wel een hele westerse jongen ben.

Ik heb een aantal jaar voor de klas gestaan en ben daarnaast altijd werkzaam gebleven in de bloembollensector. Uiteindelijk na een aantal jaar lesgeven ben ik teruggegaan naar het seminarie om in eerste instantie voor priester verder te leren. Gaandeweg merkte ik echter dat dit niet mijn weg is en dat in mijn optiek de kerk van vandaag meer gediend is met een Bertijn die diaken is dan met een Bertijn die priester is. Dat ik een diaken ben die alleen is, die bewust gekozen heeft voor het celibaat dat is een denkstap die velen nog maar moeilijk vinden. Voor mij is het een logische stap, het goede antwoord op wat God van mij vraagt.

Ik ben een jongen die de nodige aandacht moet schenken aan zijn lijf. Als ik de hele dag op een stoel zit krijg ik vanzelf rugklachten en alles. Mijn lijf en volgens mij dat van niemand is gemaakt om stil te zitten. Ik sport daarom graag (Kickboksen, Universele gevechtskunst en hardlopen) en het is vaak dat juist in deze setting buiten de kerk, de kerk present kan worden. Het is namelijk in de wereld waarin de diaken zijn plek heeft. Om het met mijn ambtsvisie te zeggen. De diaken brengt de noden van de wereld aan het altaar, maar belangrijker hij brengt de boodschap van het altaar (de boodschap van het evangelie) vooral in daden naar de wereld. Wat die daden zijn? Nou er zijn, net zoals de naam van onze God is: ik ben er zoals ik er zal zijn voor jou.

Verder mag ik graag naar reggae muziek luisteren. Dat is zeg maar mijn gregoriaans, ik ben namelijk van na het Tweede Vaticaans Concillie en helemaal niet groot geworden met het Latijn. Des te meer met Bob Marley en andere vertolkers van God’s bevrijdende boodschap voor mensen. Als u zich dus af vraagt waarom kent hij die Latijnse liederen niet uit zijn hoofd, heeft hij die niet op school geleerd? Ja dat heb ik wel, maar ik versta wat Onze Lieve Heer zegt toch makkeijker in het Nederlands of in het Engels. Zo spreekt God verschillende talen en bij mij is dat o.a. die van de reggae muziek. Reggae is de blikopener van mijn ziel

In dit stukje mag ik me aan u voorstellen. Mijn naam is Jan Lamberts en per 1 september 2019 ben ik benoemd als diaken in de St. Maartenparochie.

Ik ben geboren en getogen Limburger, om precies te zijn Maastrichtenaar en daar ben ik trots op. Ik woon al meer dan 30 jaar in de Randstad. Ik heb twee kinderen, Jeroen is 20 en werkt bij de Albert Heijn. Pien is 18 en studeert aan de Kunstacademie te Utrecht.

Ik heb theologie gestudeerd in Heerlen en Leiden. In Leiden heb ik begin jaren negentig mijn studie afgerond. Ik ben toen niet onmiddellijk voor de kerk gaan werken. Gedurende mijn studiejaren in Leiden werkte ik namelijk al naast mijn studie in de gezondheidszorg. Na mijn afstuderen ben ik in de gezondheidzorg gebleven. Toen er in 1996-1997 ingrijpende veranderingen plaatsvonden binnen deze organisatie en ik mijn baan dreigde kwijt te raken, besloot ik het roer om te gooien. Ik kwam in contact met het bisdom Rotterdam en samen met hen ben ik begonnen aan het toeleidingstraject naar een baan in het pastoraat. Uiteindelijk ging ik halverwege september 1999 als pastoraal werker in Rijswijk/Den Haag aan de gang. Tijdens mijn jaren in Rijswijk/Den Haag ben ik in 2003 door bisschop van Luyn tot permanent diaken gewijd.

Van 2005 tot 2010 heb ik als diaken gewerkt in het toen nieuwe samenwerkingsverband tussen Katwijk, Oegstgeest en het Leidse vicariaat van de Merenwijk, met als ‘standplaats’ de parochiekern van Katwijk. Deze samenwerking is ondertussen met Voorschoten en Wassenaar uitgebreid en geworden tot de H. Augustinus­parochie

Op 1 september 2010 werd ik diaken in Delft. Mijn hoofdtaak werd het leiding geven aan de stichting R.K. Stadsdiaconaat Delft e.o. Deze stichting houdt zich bezig met armoedebestrijding en het ondersteunen van hen die zich aan de onderkant van de samenleving bewegen.  Met hart en ziel heb ik mij op dit werk gestort in het vaste geloof dat iedereen meetelt en niemand in ons rijke Nederland buiten de boot mag vallen. Na twee jaar kregen we van de bisschop ook de pastorale zorg over de parochie van Onze Lieve Vrouw van Sion (Den Hoorn, Schipluiden en Maasland) erbij. Mijn diaconale activiteiten werd minder ten behoeve van pastorale taken in de parochiekernen van Den Hoorn en Maasland.

Als ik niet werk ben ik vaak in de sportschool te vinden. Heerlijk lichamelijk bezig zijn. Daarnaast badminton ik twee keer in de week. Tenslotte steek veel tijd in het bespelen van viool en altviool. Ik heb les voor beide instru­menten, speel in een ensemble en probeer elke dag minimaal een uur te studeren