De Sinterklaaspreek op rijm, zondag 2 december in Sassenheim!

Van velen kwam het verzoek de preek van afgelopen weekend nog eens terug te lezen. Bij deze:

Sinterklaaspreek 1^e zondag Advent 2017
Pastoor A. Goumans

Let op, wees waakzaam, zo begint de advent,
In een jaarlijks refrein dat menigeen kent!
In de aanloop naar Kerstmis, het feest van de vrede,
een paar dagen waarop er minder wordt gestreden…
want wapengekletter houdt eventjes stil
en mensen denken na over wat God eígenlijk wil:
dat we niet tegenover maar naast elkaar staan
en zo als vrienden door het leven gaan..
Waarschuwende woorden klinken daarom hier:
houd die droom van God toch scherp in het vizier!
Leef met aandacht – wees altijd op je hoede,
want het rijk van God komt waar je het niet zou vermoeden.
Het begint vaak onooglijk, kwetsbaar en klein,
alleen in een open hart wint het terrein!
Daar immers wil God wonen, bij iedereen,
dat geloven mensen al door de eeuwen heen.

Toch slaat menig kinderhart in deze dagen nog meer
vol verwachting voor die ander, een eeuwenoude heer!
U weet wie ik bedoel: Sinterklaas is zijn naam,
Hij heeft een onbreekbare kindvriendelijke faam!
Zijn komst laat het ritme van harten versnellen
en dus zullen ouders vaak alles in het werk stellen
om er een feest van te maken vol van surprises
al gaat de komst van de sint vergezeld van grote crises…
Dat zie je ieder jaar in het sinterklaasjournaal,
wat er aan drama’s gebeurt is niet normaal!
Nog voor zijn aankomst in Nederland
was er op de pakjesboot van alles aan de hand.
Op de golven van de zee ging de boot op en neer,
een enorme storm schudde alles daar heen en weer.
En de pakjes die gleden en masse in het water –
voor de gelovige kinderziel een dramatisch theater!
Ja zelfs het boek van de sint ging pardoes overboord;
zoveel rampspoed bijeen had nog nooit iemand gehoord.
En aan het roer stond een kleine zielepiet,
die wou terug naar Spanje, had heimwee en verdriet.
Maar Sint heeft hem zelf op het hart gedrukt even volhouwen
Eerst gaan we in Nederland een mooi verjaardagsfeest bouwen!

En al was de stemming aan boord soms in mineur,
in Dokkum op de kade gaven duizenden kinderen kleur
aan het feest van de komst van die goedheiligman,
die nooit zélf verantwoordelijk is voor dat hele rampenplan.
Hij zwaait vriendelijk rond, neemt tekeningen en bloemen aan,
en laat de hele pietendiscussie verder rustig begaan.
Ze waren met hem meegereisd in alle tinten van roet,
dus ook ik meng me er niet in, ik vind alles goed
zolang het maar niet ten koste gaat van de kinderen,
voor hen moet het een feest zijn, dat mag niemand verhinderen!
Zag u ook die mannen met koffertjes – het zal u niet verbazen,
die gingen terstond aan de slag als hulpsinterklazen!
En de luisterpiet loste het probleem gewoon op
van het natte pakpapier – dus ook dat werd geen strop.
Met je eigen naam op het papier in je schoen
weet Piet meteen welk kadootje hij erin moet doen.
Diewertje Blok praat het verhaal weer luchtig aan elkaar
alsof ze het plot kent, het klinkt raar, maar is toch waar!
Ja, ik ben echt een fan van het hele gebeuren
en geniet ook van de man die het weer weet te kleuren:
Jan Boerenfluitjes! Hij maakt het weer leuk
met elke dag een gezellige spreuk.
Zoals: vindt men een eitje en vlucht er een haas
dan is het Pasen en geen sinterklaas!
Of deze: wie altijd maar kiest voor wind in de rug,
gaat ‘s ochtends van huis en komt nooit meer terug.
En: mist u de zon die u wel had verwacht?
Dan is het bij u hoogstwaarschijnlijk nog nacht!”

Het sinterklaasjournaal mag nog eventjes duren
maar let op mijn woorden: je legt Sint niet in de luren!
Uiteindelijk komt het allemaal weer goed,
daarop vertrouw ik, dus houd goede moed.
Sint is een kindervriend, je hebt niks te vrezen;
Hij zal al onze verlanglijstjes best graag lezen…
En al kan de goedheiligman niet álle wensen voldoen:
hij blijft toch vooral een kinderhartenkampioen!

Trouwens: wat ik me dezer dagen door het hoofd liet gaan
is de vraag wat er eigenlijk op Jezus’ verlanglijstje zou staan.
Hij krijgt van de wijzen mirre wierook en goud,
maar zou dát het echt zijn wat Hem bezighoudt?
Er moet toch iets anders zijn dat Hem bezielt,
waarom menigeen straks bij de kribbe neerknielt…
Iets dat meerwaarde aan het leven geeft,
iets waardoor Hij in en onder ons voortleeft?!
Ik denk dat Hij verlangt naar een rijk zonder honger en verdriet
met voor iedereen een mooie toekomst in het verschiet!
Een wereld waarin mensen houden van elkaar:
Jezus’ wens is een oproep aan ons: begin nou maar…
Doe goed en help, deel je overvloed met anderen –
alleen dan kan je de wereld wat veranderen!
Ja, we leven allemaal met een goddelijke opdracht:
er wordt van ons iets goeds, iets bijzonders verwacht!
Geen woorden maar daden, de handen uit de mouwen,
wie dat doet kan eenvoudig aan Gods rijk meebouwen!
En als nu van ongeduld uw handen gaan jeuken,
koop dan dadelijk een blauwe schort voor de keuken!
Help een handje wordt niet aan dovemansoren gezegd,
en het evangelie is met dat motto eenvoudig uitgelegd!

Op de adventskrans brandt intussen de eerste kaars
en ook de liturgische kleur van inkeer is paars.
Want we willen hier stilstaan bij wat goed gaat en soms fout,
maar vooral bij hoe God het perspectief van ons leven ontvouwt.
Jesaja klaagde bij de Heer al zijn nood,
legt al biddend de onrust van zijn hart voor Hem bloot:
Scheur toch de wolken Heer kom en red uw volk,
Zo sprak die profeet tot God en hij werd de tolk
van de hoop, dat ondanks alles God naar ons omziet,
onze kwetsbaarheid herkent bij vreugde en verdriet!
Ja, al duizenden jaren heeft de mens voor de keuze gestaan
om op wat God van ons verlangt echt in te gaan:
het beheer van zijn huis heeft Hij ons toevertrouwd:
de toekomst van deze aarde en haar behoud!
De kwestie is: wil je eenkennig zijn, sterk en machtig
of juist dienstbaar aan anderen, goed en barmhartig?

Jezus’ antwoord klinkt in het evangelie van vandaag.
Daarin herkennen we een belangrijke vraag:
want al lijkt God soms ver weg, alsof ie niet bestaat,
als een Heer die voor onbepaalde tijd op reis gaat,
wat gebeurt er als ie onverwachts terugkomt:
vindt Hij ons dan slapend of wordt Hij verwelkomd?
Hij zal verantwoording vragen over ons doen en laten:
hadden we de minsten der mensen genoeg in de gaten?
Hebben we bruut geweld laten woeden,
of waren we zorgzaam en op onze hoede
om ook het leven en licht in de ogen te gunnen
en te beschermen wie dat zelf niet kunnen?!…
Want alleen dan groeit het rijk van God op onze aarde:
zorg voor een ander is voor Jezus van onschatbare waarde!
Dus: maak aan het begin van de Advent een nieuwe start
om te leven met een gevoelig en waakzaam hart!
Míjn bede aan u is: laten we daar met elkaar voor gáán…
En wilt u om geloof te belijden nu gaan staan?